De tot un poquet

Ista vegada me fería goyo fer un poquet diferent una nueva dentrada en Me claman Trípode asinas que he decido presentar-tos as fotografías d’o mío zaguer carrete en l’idioma que levo estudiando istes zaguers meses y que decidié que iba a estudiar-lo chusto o mesmo día que cargaba a película en a Pentax, en aragonés!

Feita a declaración d’intencions, prencipiamos.

 

Y comencipiamos por un d’os míos vicos favoritos de Zaragoza (por no dicir d’o mundo mundial) y an tot pansa, a Madalena.

Chusto a o costau i heba un poster d’isto 🙂

 

Exposición en A Ciclería

Pasó o tiempo y plegó o fredor y la nieu, o nadal y as vacancias y a yo me tocaba tornar a La Mancha. Uns diyas a cuerpo de rei, isto ye, minchar dica reventar, beber sin set y ir a esquiar.

Entre istas vacancias garra elefante estió feriu

 

 

 

A foto d’os arbols nevaus y ista d’alto con Saimon son feitas con o 135mm que mercé en Bruselas y que encara no he aconseguiu saber o suya marca. Como veyetz tiene un bokeh bien poliu.

 

 

 

O mio chirman e Irene

 

Aquí quatro mesaches bien plantaus de La Mancha difuera d’o nuestro habitat

Con o fin d’os nadals plegó Chinero, y con el l’asperada trobada con o gran Ivo (que feba masiau tiempo que no lo veyeba) y por supuesto con o Tundas en a suya ciudat, Valencia.

Tiengo que amostrar a enfocar a Rubén…

-¡Tundx! ¿que has feito con l’anterior foto?  – No se.

 

 

 

 

Una vez pasau os primers días de chinero, Triodos Bank, revisó as suyas cuentas y veyó que en 2014 heban d’aconseguir mas clients por o que ninvioron a dos d’os suyos treballadors a Zaragoza a expandir o negocio. Una pena, que un d’ells, difuera Simón.

 

 

 

Aquí, intentando vender-me bellas preferentes de Triodos

 

 

mirando puestos ta dar hipotecas ecologicas en o Gancho

 

 

 

 

 

 

 

 

Finalment con o mío parque, o parque Pignatelli me despido.Posiblement pase prou tiempo dica que torne a actualizar por que encara ni tiengo cargau un nuevo carrete en a Pentax.

Encara que reconoixco que no ha estau o carrete con millors fotos, aspero que haigatz desfrutau d’ellas. Tamién aspero que haigatz entendiu a mayoría d’as cosetas que he meso y que tos haigatz dau cuenta que l’aragones ye bien vivo 🙂

Dica luego.

Agur amigos!

2 Replies to “De tot un poquet”

Deja un comentario

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *