26 de Noviembre de 2014, Zaragoza, 14ºC difuera, 20 aintro de Radio Topo.
Son tot niervols, repasos d’o guión, prebas de voz, rapedas gravacions de falcas. Somos 5, Laura, Alex, Dabi, Okupilla y yo. Edu nos da os suyo refirme dende o lexano, hue no ha puesto estar.
Hue deixamos dezaga meses de charradas, fendo forma a un programa de radio en aragonés. Linias y linias de conversa en Whatsapp, bella trobada en A Flama y un paper replenau a man achusta o primer programa d’A Hora Charrante.
18:59, Rubelón nos aduya en os controls y…
OLA, OLA! AQUÍ PRENCIPIA O PRIMER PROGRAMA D’A HORA CHARRANTE
…
¡CHARRANTEE!
SU-BI-DÓN! o Puyalón o purna o como queretz clamar-le-ne
O primer programa estió rarizo. Como tot enguero os niervols no nos deixoron disfrutar tanto como caleba pero o gusano ya yera aintro de nusatras.
Mierques a l’arreu, A Hora Charrante ha estau un nino que habianos de cudiar dentre todas. Siempre present en o tozuelo, chugando dentre o chicorron fastio que yera parar bell contenido y dentre a graniza recompensa que yera fer-ne.
Como sabetz, os pocos que miratz iste blog, no me estimo guaire de escribir aquí, que ta ixo ye un blog de fotos. Lo millor ye que o programa charre solo (que de charradas,ya en tiene prou) y asinas que AQUÍ tos deixo o vinclo a o blog d’a Hora Charrante a on trobaretz totz os podcast.
Primer de Chulio de 2015, Zaragoza. 34ªC difuera, 68ºC y 97% d’humedat aintro de Radio Topo.
Hue no bi ha mica nierbols (a lo menos yo) pero de melancolía, pena, argüello, somardería (siempre) bell poquer de glarimetas y muito de agradeximiento, si que bi’n ha.
Hue tornamos a estar-ne 5, Laura, Alex, Dabi, Edu y yo. L’Okupilla ye hue qui no ha puesto estar-ie, a lo menos en persona. Somos 5 pero nos sentimos muitas mas, tantas como todas as que nos hetz ascuitau, escrito, abrazau, gritau, carranyau, amostrau, correchiu, recomendau y quiesto.
Todas as que china chana sotz plegadas en estudio de Radio Topo para compartir o vuestra calor con nusatras (o físico y o figurativo)
A todas muitas gracias. Por tot.
Y dica aquí ista polida etapa. Suena as trompetas de Goran, ta l’esvenider, ta cutio, tamien as nuestras.
Y como as penas son menos con amigas, pues ¡bien de amigas!
Abrazo colectivo!
¡Dica siempre!
Agur amigas.